कविता :माया हरायो

सुरेश भट्ट आश्रिन
५ पुष २०८२ ९:५४
32
Shares

मानव सभ्यताको बस्तीमा

कंक्रिटको जंगल उठ्यो

प्रकृतिको माया हरायो।

धुवाँको आवरणमा

चन्द्रमाले पनि

आफ्नो मुहार लुकायो

-भवन विशाल

-झुटो मुस्कान

-हजारौं एक्लो मान्छे

यहाँ सपना त पलायो

तर जीवनको सौन्दर्य हरायो।

आफ्नै बस्तीहरु पनि

अपरिचित देखिन थालेपछि

न तिमीले छोड्यौ

न मैले तिमीलाई

तर माया आफैं हरायो ।

 

हाम्रा हातहरू जुधे

तर स्पर्श हरायो

शब्दहरूका अर्थ हराए

बडेमानको शहरमा

माया भन्ने अक्षर हरायो ।

तिमी हराएदेखि

म अधूरो मात्र होइन

अपरिचित पनि छु

तिमी हराएको प्रत्येक पल

तिमीलाई खोज्ने गर्छु

जसरी पानीले

समुद्रलाई खोज्दछ ।

तिमी हराएको शहरमा

म मनका गल्लीहरूमा

माया खोजिरहेछु

भित्र-भित्रै मायाको

आश्रय स्थल ।

जहाँ तिमी

विराजमान हुन चाहन्थ्यौ

हराउन चाहन्थ्यौ

डुब्न चाहन्थ्यौ मायामा ।




प्रतिक्रिया

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

धेरै पढिएको.