काठमाडौं । सैनिकको उदारताका कारण एकजना बेरोजगार मानिस करिब एक हजार किलोमिटर पैदल यात्रा गर्नबाट जोगिए । ती मानिसले आफ्नो जागिर गुमाएका थिए । त्यसपछि उनले पैदलै घर जाने निर्णय गरे । उनले १२ दिनमा ३ सय किलोमिटर पैदल यात्रा गरेका थिए । तर उनको घरको कुल दुरी १३५० किलोमिटर थियो ।

यो थाइल्याण्डको घटना हो। थाइगरको रिपोर्टका अनुसार ४२ वर्षीय चोई दक्षिणी प्रान्त सोङ्खलामा काम गरिरहेका थिए । तर यहाँ उनले काम पाउन सकिरहेका थिएनन् । त्यसपछि उनी आइतबार पैदलै पथलाङ प्रदेश पुगेका थिए । यहाँ थाई सेनाका सिपाहीहरूले उनलाई सहयोग गरे र रेल टिकटको लागि पैसा दिए।

चोई करिब सात महिनाअघि ना थावी जिल्ला (सोङ्खला) स्थित रबर बगानमा काम गर्न आएका थिए । यहाँबाट पैसा कमाएर परिवारका सदस्यलाई सहयोग गर्न सक्ने चोईले आशा व्यक्त गरे । शुरुवात राम्रो थियो, उसले दैनिक ३०० भाट (१ हजार रूपैयाँ) कमाउन थाल्यो । चोईले रबरका रूखहरू काट्नुपर्ने थियो।

तर महिनौं बित्दै जाँदा चोईले काम पाउन छाडे। उनले मुस्किलले पैसा कमाउन सक्थे । उनले परिवारलाई पैसा पठाउन पनि बन्द गरे । त्यसपछि चोईले सेप्टेम्बर ५ मा घर फर्कने निर्णय गरे। तर, उनीसँग न फोन थियो न पैसा । चोइ १२ दिनमा ३०० किलोमिटर हिँडे। बाटोमा उनी मन्दिरमा रोकिए, जहाँ बौद्ध भिक्षुहरूले उनलाई खुवाए।

आइतबार पथलाङ प्रान्त पुगेपछि उनले थाई सैनिकसँग पिउनका लागि पानी मागेका थिए । सुरुमा सिपाहीहरूले चोईलाई अपराधी ठाने, त्यसैले उनीसँग सोधपुछ गरे। सेनाले पहिले चोईलाई विमानको टिकट किनिदिन खोजेका थिए तर उनलाई विमानमा कसरी यात्रा गर्ने थाहा थिएन। त्यसपछि सेनाले उनलाई १ हजार भाट दिएर रेलवे स्टेशनमा छोडिदियो ।

त्यसपछि चोईले पथलाङबाट ‘हुआ लाम्फोङ’ रेलवे स्टेशन (बैंकक) पुग्न रेलमा १३ घण्टाको यात्रा गरे। बैंककबाट ८ घण्टाको यात्रापछि उनी बरिराम पुगेका थिए । यहाँ पुग्ने बित्तिकै उनकी ८१ वर्षीया हजुरआमा ‘ला’ ले उनको हातमा धागो बाँधेर स्वागत गरिन् । जब उनकी हजुरआमाले लोईलाई ३०० किलोमिटर पैदल हिडेको थाहा पाएपछि उनी भावुक भइन् ।

हजुरआमाले सेनालाई धन्यवाद दिँदै भनिन्– सेनाले सहयोग नगरेको भए नातिको यात्रा धेरै लामो हुने थियो । सोङखलादेखि बरिरामको दूरी १३५० किलोमिटर छ ।