काठमाडौंको साँघुरो गल्लीमा रातको शान्ति नाटकीय रूपमा भंग भइरहेको थियो। हल्का वर्षाले सडकको धुलो भिजाइरहेको थियो, र हावामा पुराना घरका झ्याल र ढोकाबाट टन्न-टन्न आवाजहरू उठिरहेका थिए। प्रत्येक कदमसँगै अनन्याको मनमा उत्सुकता र सानो डर दुवै फैलिँदै थियो।

गल्लीका पर्खालहरूमा पुराना पोस्टर र हराएका बिज्ञापनहरू हल्का प्रकाशमा झिलिमिली गर्दै थिए, जसले अनन्याको अनुहारमा छायाँ र उज्यालोको खेल बनाइरहेको थियो। अनन्याले आफ्नो फोन जाँचिन्। स्क्रीनमा एक अनजान नम्बर देखियो। एउटा सन्देश थियो-

“तिमीले खोजिरहेकी सत्यको मूल्य जान्न चाहन्छौ भने, बिहान ३ बजे पुरानो पुस्तकालयमा आउ। नत्र, त्यसको अन्त्य आफैं भोग्नुपर्नेछ।”

उनको हृदयको धड्कन तीव्र भयो। सास रोकिएजस्तो लाग्यो। शरीरले डर र उत्साह दुवै महसुस गर्‍याे-मनले भने, “यो केवल कुनै मजाक वा साथीको चाल होइन। यो वास्तविक खतरा हो।” पत्रकारिको अनुभवले उनलाई चेतावनी दियो-सत्य खोज्ने यात्रामा जोखिम अपरिहार्य छ।

अनन्याले आफ्नो अपार्टमेन्ट फर्किनु अघि वातावरणको प्रत्येक ध्वनि सुन्न थालिन्। सडकमा वर्षाको हल्का आवाज, टाढाबाट गुन्जिरहेको कुकुरको भुक, र पुराना घरको झ्यालबाट आएको हल्का करकट-यी सबैले उनको मनमा रहस्य र अनिश्चयको भाव थप्दै थिए। उनलाई थाहा थियो, यदि उनी रातभर तयारी नगरी पुस्तकालय जान्छिन् भने परिणाम गम्भीर हुनसक्छ।

पुरानो पुस्तकालय काठमाडौंको मध्य भागमा स्थित थियो। बाहिरदेखि भव्य र इतिहास बोकेको जस्तो देखिन्थ्यो, तर भित्र पसेपछि मात्र यसको रहस्यपूर्ण अँध्यारो र धुलोले ढाकेको वातावरण देखिन्थ्यो।

अनन्याले लुगा बदलेर रातभर जागेर तयारी गरिन्। उनले ल्यापटप चार्ज गरिन्, नोटबुक तयार गरिन्, र आवश्यक उपकरणहरू ब्यागमा राखिन्। उनको मनमा मिश्रित भाव-उत्सुकता, डर, साहस र जिम्मेवारी-सबै चलिरहेको थियो।

भोरको पातलो उज्यालो गल्लीभर फैलिन थाल्यो। हल्का वर्षाले भिजेको सडकमा पानीको पातलो परत बनिरहेको थियो। हावाले पुराना झ्याल र ढोकाबाट अजीब आवाजहरू लिएर आयो।

अनन्या पुस्तकालयतर्फ हिँडिरहेकी थिइन्। उनको हातमा ल्यापटप, नोटबुक र स्मार्टफोन थिए। प्रत्येक पाइला सावधानीपूर्वक चालिन्थ्यो। उनको अनुहारमा डर र उत्सुकताको मिश्रण स्पष्ट थियो।

पुरानो पुस्तकालय पुग्दा ढोका पहिलेभन्दा पनि घना अँध्यारोमा लुकेको जस्तो लाग्यो। ढोका खोलेर भित्र पसेकी अनन्याको आँखाले भित्री भागलाई अवलोकन गर्‍यो। धुलोको मोटा परतले प्रत्येक शेल्फ, पाटी र पाना ढाकेको थियो।

भित्री भागमा पुराना किताबका शेल्फहरू लामो पंक्तिमा सुसज्जित थिए, ती किताबहरू समयको भार बोकेका थिए-केहीको मुखपृष्ठ फिका भइसकेको, पाना पातलो र फाटेको, किनारामा हरियो धुलोको परत।

हातले पुराना किताबहरू छुँदै गर्दा अनन्याले एउटा हल्का आवाज सुन्नमा पाइन्। डरले उनको शरीर कम्पायो। अचानक, शेल्फको एक कुनामा चम्किलो अँध्यारो–समान डिजिटल ट्याब्लेट देखियो। यो ट्याब्लेट त्यहाँ असामान्य रूपमा राखिएको थियो-कसैको ध्यानाकर्षण गर्नुका लागि वा सचेतना परीक्षणका लागि। अनन्याले ट्याब्लेट उठाइन्।

स्क्रीन अन हुँदा, भिडियो स्वतः प्ले भयो। एउटा अज्ञात स्वरले भने- “अनन्या, यो केवल सुरुवात हो। यहाँका कागजातहरूले उच्च-स्तरीय भ्रष्टाचार र राजनीतिक षड्यन्त्रको संकेत गर्छ। यदि तिमीले हिम्मत गर्‍यौ भने मात्र यो रहस्य खुल्नेछ।”

अनन्याको मनमा डर, रोमाञ्च र जिम्मेवारीको भाव एकसाथ हल्लियो। स्क्रीनमा देखिएका फाइलहरू असाधारण थिए-सरकारी योजना सम्बन्धी गुप्त नक्सा, सुरक्षा क्यामेराका फुटेज, डिजिटल दस्तावेज, र संवेदनशील रिपोर्टहरू। प्रत्येक फाइलले एक नयाँ प्रश्न उठाउँदै थियो-कसरी यी तथ्यहरू प्रकाशमा ल्याउने? कति सुरक्षित छ?

उनी भित्रको अज्ञात खतरालाई महसुस गर्दै आफ्नो निर्णयको तौल तौलिन्। अनन्याको दिमागमा अघिल्लो अनुसन्धान अनुभवहरूले मार्गदर्शन गरिरहेका थिए—कसरी प्रमाण सुरक्षित गर्ने, कसरी डिजिटल सुरक्षाको ख्याल राख्ने। तर यो केवल फाइल मात्र थिएन; यो सत्यको खोजी, राष्ट्रको भविष्य र आफ्नै ज्यानसँग जोडिएको रहस्य थियो।

अनन्याले आफ्नो फोनमा सुमितलाई सम्पर्क गरिन्, जो उनको भरोसायोग्य टेक्नोलोजिस्ट मित्र थियो।

“सुमित, मलाई मद्दत चाहियो। म पुस्तकालयमा छु। यी फाइलहरू केवल डेटा होइनन्-यो रहस्य वास्तविक र खतरनाक छ।” सुमितले तुरुन्त जवाफ दिए-
“ठिक छ, अनन्या। म आउँदैछु। तर सावधान रह। यो केवल तथ्य होइन; मानिसहरूको जीवनसँग सम्बन्धित रहस्य हो।”

अनन्या ट्याब्लेटमा अझ गहिरो अनुसन्धान सुरु गरिन्। फुटेज, डिजिटल रिपोर्ट र गुप्त नक्साहरूले देखाइरहेका थिए—नेपालमा उच्च–स्तरीय भ्रष्टाचार र राजनीतिक षड्यन्त्रहरूको जाल।

अचानक ट्याब्लेटमा अर्को सन्देश आयो-‘आकृति’ नामक व्यक्तिबाट:

“अनन्या, तिमीलाई मार्गदर्शन दिन्छु, तर अन्तिम निर्णय तिमीले गर्नु पर्छ। साहस, विवेक र धैर्यले मात्र सत्य खुल्नेछ।”

अनन्या र सुमितले बिस्तारै बुझ्न थाले-यो केवल भ्रष्टाचारको कथा मात्र थिएन। यो नेपालको वर्तमान सामाजिक–राजनीतिक द्वन्द्व, डिजिटल खतरा र व्यक्तिगत साहससँग जोडिएको रहस्य थियो।

अनन्याको मनमा अब प्रश्नहरू उठ्न थाले-आकृति को हो? किन उनीलाई यस माध्यमबाट सम्पर्क गरिरहेको छ? र अन्तिम निर्णय कस्तो हुन्छ?

यो क्षणमा अनन्या बुझिन्-सत्य खोजीमा साहस, विवेक र धैर्य अपरिहार्य छन्। यदि उनले यी तीन तत्वलाई अपनाइन् भने मात्र नेपालका गुप्त रहस्यहरू उजागर हुनेछन्।
अनन्याको मनमा मिश्रित भाव आए-रोमाञ्चकता, डर, उत्सुकता।

उनको नजर ट्याब्लेटमा केन्द्रित भयो। स्क्रीनमा देखिएका कागजातहरूले उनलाई स्तब्ध पार्दै थिए। सरकारी योजनाका गुप्त नक्सा, सुरक्षा क्यामेराका फुटेज, डिजिटल फाइलहरू-सबै असाधारण।

त्यसै समयमा, उनी भित्र अज्ञात छायाँको हल्का हल्ल सुन्निन्। कोही उनलाई नियालिरहेको थियो। अनन्याको हृदयको धड्कन तीव्र भयो। उनले आफ्नो फोन निकालिन् र सुमित, आफ्नो टेक्नोलोजिस्ट साथीलाई फोन गरिन्।

“सुमित, मलाई मद्दत चाहियो। म पुस्तकालयमा छु। यो डिजिटल फाइलहरू गम्भीर छन्। मलाई लाग्छ, म अनजान खतराबाट घेरिएको छु।”

फोनको अर्को छेउबाट सुमितले तुरुन्त जवाफ दिए- “ठिक छ, अनन्या। म आउँदैछु। तर सावधान रह। यो केवल फाइल मात्र होइन, व्यक्तिहरूको ज्यानसँग जोडिएको रहस्य हो।”

सुमित केही मिनेटमै पुस्तकालयमा आइपुगे। उनीहरूले मिलेर फाइलहरू स्क्यान गर्न थाले। अचानक, अनन्याले एउटा लिंकमा क्लिक गरिन्—सरकारी भवनको सीसीटीभी फुटेज। फुटेजमा उच्च–स्तरीय अधिकारीहरू रातको समयमा अनधिकृत बैठकमा संलग्न थिए।
“यो केवल सुरु हो,” सुमितले भने।

“यदि हामीले प्रमाणहरू बाहिर ल्यायौँ भने धेरै मानिसहरूको स्थिति संकटमा पर्ला।”

अनन्या ट्याब्लेटमा एक नाम देखिन्-‘आकृति’। त्यससँगै एउटा सन्देश आयो-

“अनन्या, तिमीलाई मार्गदर्शन दिन्छु, तर अन्तिम निर्णय तिमीले गर्नु पर्छ। साहस, विवेक र धैर्यले मात्र सत्य खुल्नेछ।”

अनन्या र सुमित बिस्तारै बुझ्न थाले-यो केवल भ्रष्टाचारको कथा मात्र होइन। नेपालमा अहिलेका सामाजिक-राजनीतिक द्वन्द्व र डिजिटल खतरा पनि यसमा मिश्रित थिए।
त्यसै समयमा अनन्याको मनमा प्रश्न उठ्यो-“आकृति को हो? र किन मलाई यही माध्यमबाट सम्पर्क गरेको हो?” सुमितले भने, “यो केवल सुरुवात हो। हामीले सोच्नु पर्छ कि हामीले प्रमाण बाहिर ल्याउँदा कसरी सुरक्षित रहन सक्छौं। यो शक्तिशाली व्यक्तिहरूको खेल हो।”

अनन्या ट्याब्लेटमा देखिएका फाइलहरूसँगै घुलमिल हुन थालिन्। उनको आँखामा थकान थियो, तर उत्सुकता र जिम्मेवारीको भावना अझ बलियो थियो। अचानक एउटा आवाजले उनलाई चेतना दिलायो-भित्र कोही सघर्ष गरिरहेको थियो।

अनन्या र सुमितले फाइलहरू अझ गहिराइमा अनुसन्धान गर्न थाले। फुटेजहरू विश्लेषण गर्दा, ती अधिकारीहरूको बैठकको समय–स्थान, सुरक्षा व्यवस्थाका कमजोरी र संवेदनशील डेटा फाइलहरूको भण्डारण अवस्था सबै स्पष्ट हुन थाल्यो।

“हामीले सबै कुरा बाहिर ल्याउँदा सावधानी अपनाउनै पर्छ,” सुमितले चेतावनी दिए।

“एउटा गलत कदमले हाम्रो जीवन जोखिममा पर्न सक्छ।”

अनन्या ट्याब्लेटमा अर्को सन्देश पढिन्- “अनन्या, केवल प्रमाण पर्याप्त छैन। यो सत्य उजागर गर्न साहस, विवेक र धैर्य अनिवार्य छन्। निर्णय तिमीले गर्नु पर्छ।”
अनन्याको मनमा भावनाहरू मिश्रित थिए-डर, तनाव, रोमाञ्च, तर सबभन्दा बढी, जिम्मेवारीको भावना। उनी बुझिन्-यो केवल पत्रकारिको मुद्दा मात्र होइन। यो देशको भविष्यसँग सम्बन्धित थियो।

सुमितले फोनमार्फत केही डिजिटल सुरक्षा उपायहरू सेट गरे। अनन्या ट्याब्लेटको प्रत्येक फाइलमा ध्यान दिएर विश्लेषण गर्न थालिन्। यो प्रक्रिया शान्त भए पनि मनमा एक अनजान खतराको चेतना निरन्तर चलिरहेको थियो।

अचानक, पुस्तकालयको ढोकामा हल्का हल्ल भयो। अनन्या र सुमित दुवै सजग भए। कोही अनजान व्यक्तिको कदमहरू पुस्तकालयको भित्री भागमा आइरहेको थियो। अनन्याले फाइलहरू आफ्नो ब्यागमा राखिन् र सुमितसँग सानो कोठा भित्र लुकिन्।

“हामीले अब निर्णय गर्नु पर्छ,” सुमितले फुसफुसाउँदै भने।

“के प्रमाण बाहिर ल्याउने, वा केही समय प्रतीक्षा गर्ने?”

अनन्याले गहिरो सास लिएर आफ्नो मनलाई शान्त पारिन्। उनको मस्तिष्कमा यो विचार थियो-सत्यको खोजी, डर र खतराको सामना, सबैलाई समेट्दै उनी यो रहस्य उजागर गर्न तयार थिइन्।

त्यस रात अनन्या र सुमितले मात्र फाइलको विश्लेषण गरेनन्, उनीहरूले नेपालमा भइरहेको गम्भीर भ्रष्टाचार, डिजिटल खतरा र सामाजिक–राजनीतिक द्वन्द्वको जटिलता पनि बुझ्न थाले। यो रहस्य केवल एक समाचार होइन, यो समाजको भविष्यसँग जोडिएको थियो।

अनन्या बुझिन्-यदि उनी साहस, विवेक र धैर्यका साथ अघि बढ्छिन् भने मात्र सत्य उजागर हुनेछ। त्यसैले उनले आफ्नो निर्णय गरे-यो रहस्य केवल बाहिर ल्याउने, तर सावधानी र रणनीति अपनाउने।