थाहा छ ।

सपना झुठो हो ।

अनि रहर अधुरो हो।

तर, बाँचिरहन कोलागी

केही बहाना पनि चाहिन्छ ।

तेसैले हामी अन्तरमनमा उद्देश्य बोक्छौ

र

हिँडी रहन्छौ ।

केही रहर,

बाध्यता,

उदेश्य

अनि

भाव बोकि

एक दिन प्रकृतिले वस भन्छ

र

हामी स्तब्ध हुन्छौ ।

हाम्रा सबै अहंकारहरु मलामी जान्छ ।

र

निर्जिब हुन्छौ

सजिबबाट श्वास रोक्छ

र

सकिन्छ एउटा कथा ।

जिउदाहरु गुन गुनाउछ ।

हाम्रो

ब्यथा

बेदना

र

बिगत नियाल्दै ।

केही पल चर्चामा रहन्छौ

र

खरानी संगै बग्छौ,

उड्छौ र

हराउछौ ।