काठमाडौं । एक महिलाका लागि सात दिनको यात्रा एक महिनाको यात्रामा परिणत भयो । यो यात्रा बाटोमा होइन पानीमा थियो । यात्रा गरिरहँदा अवस्था बिग्रियो । यो हातेमन नेसाको कथा हो। उनी पाँच वर्षीया छोरीसहित एक महिनादेखि समुन्द्रमा फसेकी थिइन् । यस अवधिमा उनलाई जे भयो, त्यो डरलाग्दो दृश्यभन्दा कम छैन।

वास्तवमा नेसा आफ्नो परिवारसँग बंगलादेशको कक्स बजारमा बस्दै आएकी थिइन् । म्यानमारमा भएको नरसंहारबाट बच्न आफ्नो देश छोडेर अन्य देशमा शरण लिन बाध्य रोहिंग्या मुस्लिमहरूलाई राखिएको यो भीडभाडयुक्त शिविरहरू हुन्। बंगलादेशको शिविरमा जीवन निकै कठिन भएकोले नेसा आफ्नी छोरीसँग इन्डोनेसिया गएकी थिइन् ।

सीएनएनको रिपोर्टका अनुसार उनी यो सात दिनको यात्राका लागि डुङ्गाबाट निस्केकी थिइन् तर उनी चढेको डुंगाको इन्जिन बिग्रियो । जसका कारण उनीहरुलाई इन्डोनेसिया पुग्न एक महिना लाग्यो । उनी भन्छिन्, ‘म डुङ्गामा मर्छु जस्तो लाग्यो।’

उनले आफ्ना दुई छोरीहरू (एउटी सात वर्षकी र अर्की उनीभन्दा कान्छी) लाई बंगलादेशमा छोडिन् किनभने उनीसँग तस्करहरूलाई दिन पैसा बाँकी थिएन। नेसा भन्छिन् कि उनले यो १ महिना लामो यात्रामा आफ्नो आँखा अगाडि मान्छे मरेको देखेकी छिन्। नेसाले आफ्नो छाला सड्न थालेको र हड्डी देखिन थालेको बताइन् ।

नेसा र उनकी छोरी सहित करिब २०० जना नोभेम्बरको अन्तिम साता इन्डोनेसिया गएका थिए । तर डुङ्गा समुन्द्रमा अड्कियो । उनीहरूसँग लामो समयसम्म खाने र पिउने केही थिएन । भोकले पिडित केही मानिस खानाको खोजीमा समुद्रमा हाम फाले तर फर्किएनन् ।

उनीहरुलाई या त समुद्री जीवले खाएको वा डुबेर मरेको बताइएको छ । समुद्रको नुनिलो पानी पिएर एक बालकको पनि मृत्यु भएको छ । १२ जनाले डोरी समातेर खानेकुराको खोजीमा पानीमा पसे तर डुङ्गामा सवार व्यक्तिले डोरी छाडेपछि पानीमा डुबेर सबैको मृत्यु भयो ।

इन्डोनेसियाली माछा मार्ने र स्थानीय अधिकारीहरूले डिसेम्बर २६ मा मानिसहरूलाई उद्धार गरेका थिए। त्यसबेलासम्म १ सय ७४ जना मात्र बाँचेका थिए । डुङ्गामा २६ जनाको मृत्यु भएको थियो।

डुङ्गा अड्किएपछि मानिसहरु समुद्रको पानी पिउन बाध्य भएको र तीन दिनको खाना मात्रै बाँकी रहेको नेसा बताउँछन् । डुङ्गामा छाना पनि नहुँदा मौसमको मार सवार यात्रुले बेहोर्नुपरेको थियो । तर, बाँचेकाहरुको अहिले उपचार भइरहेको छ । भोकका कारण उनीहरुको हड्डी समेत देखिने गरेको छ ।