मातातीर्थको चोखो छायाँमा,
मातृमाया बोल्छ हृदयको सन्देशमा।
बैशाखको शीतल अमावस्यामा,
मन झुक्छ आमाको पवित्र चरणमा।

“जननी जन्मभूमिश्च स्वर्गादपि गरीयसी”,
यो अमर मन्त्र-जीवनको गहिरो मर्म बनी बग्दछ सी।
जन्म दिने ती ममता-मूर्ति देवी,
संसारकी पहिलो गुरु, स्नेहकी सेवी।

शब्दभन्दा गहिरो हुन्छ उहाँको त्याग,
न्यानो अञ्चलभित्र लुकेको ब्रह्माण्डको राग।
हाम्रो मूल, धर्म, संस्कारको ज्ञान,
आमाको काखबाट पाउँछ आत्मा पहिचान।

जसको आमा छैनन् आज घरको आँगनमा,
उनीहरूको आशु खस्छ मातातीर्थको आकाशमा।
एक थोपा आँसु- तीर्थको जलझैँ पवित्र,
प्रेम र शान्तिको बनाउँछ सजीव चित्र।

जसका आमाहरू अझै छन् छेउछाउ,
उनीहरूको छायाँमा झर्छन् फूलझैँ नाउँ।
गुँथिन्छ माया, गुँथिन्छ धन्यवादको माला,
सुखको पूजा हुन्छ, रमाउँछ सारा परिवारजना साला।

मातृसेवा हो परम तप र धर्म,
त्यो पूजा हो, त्यो नै साँचो कर्म।
आमाको स्नेह-अमूल्य शक्ति,
उहाँ नै शक्तिरूपा, क्षमामूर्ति, र भक्तिकी भक्ति।

आमाले बाँध्नुहुन्छ अँगालोमा संसार,
त्यस्तै पृथ्वी-माताले दिन्छिन् अमूल्य उपहार।
धर्ती, आकाश, जल अनि सास,
सबैमा भरिएको छ आमाको विशेष प्रकाश।

मातालाई भुल्नु आत्मा गुमाउनु हो,
सामाजिक तन्तु च्यातेर आफू टुट्नु हो।
तर सम्झनु भनेको नै पुनः बाँच्नु हो,
सम्बन्ध र संस्कृति नाच्दै अँगाल्नु हो।

हे आमा! तिमी जीवनको अनन्त दीप,
तिमी बिना यो अस्तित्व हुन्छ निस्सार र क्षीण।
पृथ्वीलाई छुन्छु, तिमीलाई सम्झेर,
म भन्छु-जय जननी, तिमीमै रमेर।
मातातीर्थ औँसीको शुभकामना!!!